Stefanie Welk Duitsland, 1972
"Voor mij is kunst meditatie, een balans tussen ontvangen en actief vormen, een
staat waarin ik probeer iets door me heen te laten gaan’."
Voor Stefanie Welk (Heidelberg, 1972) zijn mensen een open systeem, niet duidelijk afgebakend van hun omgeving. Hoewel we dat in het dagelijks leven natuurlijk anders ervaren, opent kunst nieuwe ruimtes in haar hoofd die zij doorgeeft via haar artistieke werk. Hierin staan menselijke beelden en belichamingen altijd centraal, een thema dat ze steeds verder probeert uit te diepen.
Waren Stefanie’s figuren vroeger strak in ijzerdraad gewikkeld en hiermee duidelijk afgebakend van hun omgeving, tegenwoordig laat ze veel meer ruimte tussen de draden. Hiermee verbeeldt ze een mens die permanent geïntegreerd is in verschillende netwerken. Bijvoorbeeld door ideeën uit te wisselen met anderen, maar ook door deel te nemen aan het verkeer.
Met draad als haar voorkeursmateriaal maakt Stefanie ruimtes, trillingen, velden en bewegingen zichtbaar die in het dagelijks leven schuil gaan achter de materie - achter dat wat oppervlakkig, zwaar en solide is. Zo legt ze een energetische werkelijkheid bloot die geen boodschap heeft aan de grenzen van het lichaam, terwijl de lichamelijkheid van het menselijk lichaam óók bij uitstek zichtbaar wordt: in krachtige bewegingen, die zij vangt in driedimensionale tekeningen.
