Rosali Schweizer Duitsland, 1956
De bijna constante dynamiek die je vindt in de werken van Rosali Schweizer (Stuttgart, 1956), maken dat het kijken naar haar 'kinetische kunst' net zo dynamisch is als het werk zelf. Als kijker heb je steeds weer nieuwe oppervlakken en kleuren om je over te verwonderen. Licht-geometrische lichamen zweven in de ruimte en trekken de aandacht op een manier die zó vrolijk is, dat je onmogelijk kunt wegkijken van de technische constructies die Rosali maakt van draad, titanium, acrylglas, koolstof- en glasvezels, papier, hout en hightech stoffen.
Hoe veelzijdig de materialen waar Rosali mee werkt ook zijn, ze hebben één eigenschap gemeen: lichtheid. Want waar kinetische kunstwerken doorgaans hendels of zelfs motoren nodig hebben om in beweging te komen, komen de stippen en strepen in haar werk tot leven door kleine veranderingen in de lucht of het licht in de ruimte. Haar werk laat de ruimte vervolgens trillen, of brengt deze juist tot rust.
De artistieke kneepjes van het vak leerde Rosali bij Prof. Eberhard Fiebig aan de Universiteit voor Schone Kunsten in Kassel, waar ze na afronding van haar opleiding design metaalsculptuur studeerde. Toen ze daarna aan de slag ging op filmsets, groeide haar interesse in het samenspel van licht, kleur en beweging. Het werd een fascinatie die je terugvindt in de verfijnde structuren die zij ontwikkelt, met als resultaat kenmerkende kinetische objecten die niet alleen verrassend zijn, maar ook garant staan voor een glimlach bij de kijker.